สิ่งที่แม่พูดปดเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่เยอะขึ้นเรื่อยๆ)

[kaidee20]

พอขาดเงิน คนแรกที่นึกถึง คือ บิดาและก็แม่

แต่เมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงหมายถึงแฟนและเพื่อน

หนแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เวลาที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากจนถึง หลายครั้ง

ที่ไม่มีของกินพอเพียงสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และพูดว่า"ทานจำนวนไม่ใช่น้อยนะลูก แม่หิวเท่าไร" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหารที่เป็นประโยชน์ ต่อสภาพร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมชอบกินมาก ในขณะที่ผมกินต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้าง


ผมรู้สึกซาบซึ้งครั้งใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเถอะ แม่ไม่ค่อยชอบรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

และก็ค่าใช้สอยทุกอย่างในบ้าน บางเวลาผมตื่นมากมายลางมืดค่ำ

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับ..นอนเหอะครับผมมันดึกมากแล้ว" ผมพูดกับแม่

และก็แม่ยิ้มและก็กล่าวกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่อยากนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนปกติ

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอันมากใจให้ผม แม่นั่งคอยผมท่ามกลางแสงอาทิตย์จ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอสมควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


แม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกน้ำที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ว่าความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่แม่พูดว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งหลังจากที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากว่าโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมจำเป็นต้องแบกรับภาระ

รายจ่ายทั้งสิ้นผู้เดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากมากเพิ่มขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็แนะนำให้แม่สมรสใหม่แม้กระนั้น แม่ก็ไม่ยอมรับตลอดพร้อมกับกล่าวว่า

"ฉันไม่ต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้เรียนจบแล้วและได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่ได้อยากต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งคืนมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินปานกลางอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าห้องเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบการศึกษาก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยค่าตอบแทนรายเดือนที่สูงลิ่ว

และก็ผมตั้งมั่นจะพาแม่มาใช้ชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่อยาก ไม่ก่อกวนผม แม่ บอกกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก เหมือนเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

เพียงพอแม่เฒ่าตัวลง ก็จำต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องจากโร ค ม ะ เร็ ง เพียงพอผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ในทันที

แม่นอนอปิ้งเหน็ดเหนื่อยหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปมากเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าเธอรัก

รวมทั้งมุ่งมาดปรารถนาจะได้พบผมมากที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมบางมาก แล้วก็ดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปๆมาๆก และก็ผมมองดูแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ ด้วยเหตุว่าการได้มองเห็นแม่ที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมและก็พูดกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้เรื่องสึกเจ็ บอะไรเลย"

แล้วก็เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงนิรันดร

ครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าละเลย ใส่ใจกันให้มากๆก่อนที่จะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/